Τάσεις φυγής

Είναι κάτι μέρες, σαν τη σημερινή, που το μόνο που θέλω είναι να φύγω.

Να βρω καλή παρέα, χρήματα και εισιτήρια για να κάνω τον γύρο της Ευρώπης.

Να δω τον πύργο του Άιφελ φωτισμένο τη νύχτα και να περπατήσω στην πόλη του φωτός για να καταλήξω στην Disneyland.

Να ξαναεπισκεφτώ το τείχος του Βερολίνου και την πύλη του Βραδεμβούργου και να διακτινιστώ για έναν espresso στη Ρώμη και για να ρίξω ένα κέρμα στο συντριβάνι "Φοντάνα ντι Τρέβι" κάνοντας μια ευχή.

Να χορτάσω την όμορφη Μαδρίτη και μετά να ταξιδέψω στην Δανία για να επισκεφτώ την καθηγήτρια μου που ζει πλέον μόνιμα εκεί.

Να περιπλανηθώ στο Άμστερνταμ και στα κανάλια του και στην ατμοσφαιρική Βενετία.

Κι έπειτα, να βρεθώ πάλι στην αγαπημένη μου Αθήνα γεμάτη εμπειρίες από ανθρώπους διαφορετικούς από' μένα και φωτογραφίες αποτυπωμένες στην μνήμη και στην φωτογραφική μου.

Οκ. Reality check.

Με περιμένουν 2 εβδομάδες που μόνο πασχαλινές διακοπές δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω και ένα πρόγραμμα που μου αφήνει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο.

Εύχομαι να ανταμειφθούν οι κόποι μου -και οι δικοί σας-.

Καλές γιορτές λοιπόν σε όσους δεν δίνετε πανελλήνιες.

Σ' εμάς τους υπόλοιπους καλό κουράγιο!