Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν.

Αποφάσισα πως σ' αυτές τις γιορτές δεν θα πάθω κάποια μίνι-κατάθλιψη όπως μου συμβαίνει συνήθως. Τα προηγούμενα χρόνια τα φωτάκια, οι γιρλάντες και τα δωράκια αποτελούσαν ανασταλτικό παράγοντα στην χαζοχαρούμενη διάθεσή μου. Anyway...
Συνειδητοποίησα επίσης πόσο πολύ έχω(ή έχουμε) ανάγκη να υπάρχουν δύο πολύ μικρές λέξεις στη ζωή μας :
"Για πάντα."
Ρεαλιστές και μη, ξέρουμε βαθιά μέσα μας πως το "για πάντα" δεν υφίσταται, ή έστω δεν επιτυγχάνεται χωρίς κόπο. Ωστόσο, πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να το ακούσουμε, για να συνεχίσουμε. Να συνεχίσουμε να προσπαθούμε, να αγαπάμε και να ζούμε ευτυχισμένοι.
Μέσα σ' ένα κόσμο που διακατέχεται από διαφθορά, δυστυχία και ανισότητα, μια δόση ρομαντισμού μόνο κακό δεν θα μας κάνει. Αντιθέτως, θα μας σπρώξει σε μεγαλύτερα και ομορφότερα όνειρα.
Άλλωστε όπως είπε κι ένας από τους ανθρώπους που θαυμάζω πολύ :
"Το για πάντα ακούγεται υπερβολικό και ακατόρθωτο, αλλά αν το μετράς μέρα με τη μέρα τα πράγματα μοιάζουν καλύτερα..."

Καλές γιορτές και πάντα χαμογελαστοί!


ΥΓ: Υπάρχουν ακόμα πλατείες στην Αθήνα στις οποίες μοιράζεται δωρεάν παγωτό και ζεστή σοκολάτα! Yeaaaah!