Φωτογραφίες...

Παρασκευή βράδυ.

Τη βγάζω με παλιές φωτογραφίες.

Ανοιχτό παράθυρο.

Μου φαίνεται πως μυρίζει καλοκαίρι.

Ιδέα μου θα'ναι...

Στριφτά τσιγάρα.

-Μην λέμε αυτά που είναι ήδη γνωστά.-

Περνάνε εικόνες απ' το μυαλό μου.

Γενέθλια -δικά μου και δικά σας-, κεράκια, τούρτες.

Μεθύσια, εκδρομές, παραλίες με αναμμένη φωτιά.

Τσακωμοί, συμφιλιώσεις, καινούριοι άνθρωποι.

Κάτι αλλάζει... Κάνω λάθος?

Χμμ... γεύση από τεκίλα και χορό.

Ναι. Αυτό πρέπει να είναι.

Σκόρπιες λέξεις.

Τοπίο βρεγμένο από την πρωινή καταιγίδα.

Ξέθαψα -ακόμα μια φορά- το "Ξύλινο Παλτό" από την βιβλιοθήκη.

Περίεργες σκέψεις. Ακούω Nick Cave.

Πολλά νεύρα, πολύ άγχος τον τελευταίο καιρό.

Ευτυχώς που υπάρχεις κι εσύ να μου θυμίζεις ποια είμαι όταν το ξεχνάω.

Βλέπω καμιά φορά -σπάνια τώρα πια- το πρόσωπό σου στον ύπνο μου.

Όμορφα είναι, ξυπνάω ευδιάθετη.

Κι όταν δεν σε βλέπω, φοράω τα πουκάμισά σου.

Μου είναι μεγάλα, φτάνουν σχεδόν ως τα γόνατα.

Βαθύ μπλε, υποθέτω το αγαπημένο σου.

Κρατάω σφιχτά το ύφασμα, κίνηση χωρίς λογική.

"Μπορώ. Μπορώ. Γράφω ξανά.

Δεν θα ακρωτηριαστώ

τα δάχτυλα μου πήρανε της κάθαρσης φωτιά.

Περπατώ. Μ' ένα παλιοπαντέλονο.

Με τις αισθήσεις μου αναμμένες.

Είμαι, θέλω, μπορώ.

Γιατί μπορώ μπορώ μπορώ

επαναληπτικά ν' αγαπάω..."

Τάσεις φυγής

Είναι κάτι μέρες, σαν τη σημερινή, που το μόνο που θέλω είναι να φύγω.

Να βρω καλή παρέα, χρήματα και εισιτήρια για να κάνω τον γύρο της Ευρώπης.

Να δω τον πύργο του Άιφελ φωτισμένο τη νύχτα και να περπατήσω στην πόλη του φωτός για να καταλήξω στην Disneyland.

Να ξαναεπισκεφτώ το τείχος του Βερολίνου και την πύλη του Βραδεμβούργου και να διακτινιστώ για έναν espresso στη Ρώμη και για να ρίξω ένα κέρμα στο συντριβάνι "Φοντάνα ντι Τρέβι" κάνοντας μια ευχή.

Να χορτάσω την όμορφη Μαδρίτη και μετά να ταξιδέψω στην Δανία για να επισκεφτώ την καθηγήτρια μου που ζει πλέον μόνιμα εκεί.

Να περιπλανηθώ στο Άμστερνταμ και στα κανάλια του και στην ατμοσφαιρική Βενετία.

Κι έπειτα, να βρεθώ πάλι στην αγαπημένη μου Αθήνα γεμάτη εμπειρίες από ανθρώπους διαφορετικούς από' μένα και φωτογραφίες αποτυπωμένες στην μνήμη και στην φωτογραφική μου.

Οκ. Reality check.

Με περιμένουν 2 εβδομάδες που μόνο πασχαλινές διακοπές δεν μπορώ να τις χαρακτηρίσω και ένα πρόγραμμα που μου αφήνει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο.

Εύχομαι να ανταμειφθούν οι κόποι μου -και οι δικοί σας-.

Καλές γιορτές λοιπόν σε όσους δεν δίνετε πανελλήνιες.

Σ' εμάς τους υπόλοιπους καλό κουράγιο!