Είναι αργά. Βάζω καφέ και χαμηλή μουσική για να μην ξυπνήσω τους γείτονες.

Σκέφτομαι χίλια διαφορετικά πράγματα.

Μου είναι δύσκολο να επικεντρωθώ σ' ένα συγκεκριμένο...

Δένω το δαχτυλίδι σου σε μια κορδέλα, θέλω να το βλέπω συνέχεια...

Μαύρη κορδέλα, μεταξωτή.

Καίω τις άκρες τις μ' έναν αναπτήρα.

Όλη μας η ζωή χτισμένη πάνω σε αδυναμίες κι όνειρα.

Την κρεμάω στη βιβλιοθήκη μου.

"Ένας ρεαλιστής φτάνει για να γκρεμίσει τις σκέψεις ενός ονειροπόλου."

Έτσι μου είπες. Έτσι είναι.

Μήπως απλά να δέσω την κορδέλα στα κλειδιά μου?

Οι άνθρωποι θέλουν παντού να βλέπουν συμβολικές πράξεις.

Μαλακίες.

Είμαι απλά μια ηλίθια που κάνει ανάρτηση για ένα δαχτυλίδι και μια κορδέλα.

Υπάρχει εξήγηση ευτυχώς...

Ερωτευμένοι σχιζοφρενείς λέει ένα τραγούδι...

Καληνύχτα...