Πριν λίγες μέρες, μετά από μια συναυλία της Σίσσυς -κολλητή φιλενάδα και ταλεντάρα- βγήκαμε να τα πιούμε για να το γιορτάσουμε. Φυσικά το παρακάναμε λίγο, ζαλιστήκαμε, γελάσαμε και γυρίσαμε σπίτια μας μέσα στην υπερένταση.
Καμία απ' τις δύο δεν είχε όρεξη να κοιμηθεί. Μιλήσαμε λίγο διαδικτυακώς... Στην αρχή λέγαμε χαζομάρες, μετά μας έπιασε ο γνωστός καημός. Αρχίσαμε και οι δύο να παραπονιόμαστε που δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε στη ζωή μας. Που εκείνη πρέπει να εγκαταλείψει το ωδείο της κι εγώ τα όνειρά μου για τον επόμενο χρόνο... Είπαμε πως ίσως είμαστε δειλές που πιστεύουμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν αξίζει ο κόπος, ο χρόνος και τα χρήματα που θα δωθούν για τις πανελλήνιες όταν κοιτάμε τις σχολές και καμία δεν μας συγκινεί. Δεν φτιάχτηκα για να κλειστώ σ' ένα γραφείο ρε γαμώτο... Και ειλικρινά είμαι σίγουρη πως απ' την πίεση θα τα παρατήσω όλα και θα κάνω μόνο αυτό που θέλω στ' αλήθεια. Τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές -αλλά και τους καλλιτέχνες γενικώς- δεν γίνεται να τους κλείσεις σε κλουβιά, δεν γίνεται να τους περιορίσεις. Αργά ή γρήγορα θα την κάνουν...
Ο νοών νοείτω.
Καμία απ' τις δύο δεν είχε όρεξη να κοιμηθεί. Μιλήσαμε λίγο διαδικτυακώς... Στην αρχή λέγαμε χαζομάρες, μετά μας έπιασε ο γνωστός καημός. Αρχίσαμε και οι δύο να παραπονιόμαστε που δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε στη ζωή μας. Που εκείνη πρέπει να εγκαταλείψει το ωδείο της κι εγώ τα όνειρά μου για τον επόμενο χρόνο... Είπαμε πως ίσως είμαστε δειλές που πιστεύουμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν αξίζει ο κόπος, ο χρόνος και τα χρήματα που θα δωθούν για τις πανελλήνιες όταν κοιτάμε τις σχολές και καμία δεν μας συγκινεί. Δεν φτιάχτηκα για να κλειστώ σ' ένα γραφείο ρε γαμώτο... Και ειλικρινά είμαι σίγουρη πως απ' την πίεση θα τα παρατήσω όλα και θα κάνω μόνο αυτό που θέλω στ' αλήθεια. Τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές -αλλά και τους καλλιτέχνες γενικώς- δεν γίνεται να τους κλείσεις σε κλουβιά, δεν γίνεται να τους περιορίσεις. Αργά ή γρήγορα θα την κάνουν...
Ο νοών νοείτω.
ειμαι στο πνευμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήχμμ.. εσύ τι σκέφτεσαι?
ΑπάντησηΔιαγραφήMα τι αξία έχει να γίνεις ηθοποιός και καλλιτέχνης γενικότερα; Και τι θα φας; :@:@:@:@:@:@:@:@:@:@:@:@:@:@:@ Και όμως παρόλο που αυτή η πεποίθηση είναι ανδιαμφισβήτατα λανθασμένη και μικροπρεπεπής... είναι η επικρατούσα αντίληψη της κοινώνιας τα τελευταία Χ00 χρόνια...:( :S
ΑπάντησηΔιαγραφήπες τα ρε φίλε.. ας κυνηγήσουμε επιτέλους αυτό που αγαπάμε χωρίς κόμπλεξ...
ΑπάντησηΔιαγραφήσκεφτομαι οτι ολα ειναι ΣΚΑΤΑ εδω.Αλλα κια να φυγουμε δεν ειναι λυση ετσι δεν ειναι?Ποιος θα μεινει εδω να σωσει την χωρα οι χρυσαυγητες?
ΑπάντησηΔιαγραφή2 επιλογες εχω.Η μπαινω σε καμια κλασικη σχολη ξερω γω(νομικη δημοσιογραφια ιστορικο κτλ.)που ντααααξ παλευεται καιμπαινω παραλληλα σε καμια δραματικη ή παω κατευθειαν ιστορια της τεχνης και μετα το συνεχιζω(χωρις να χασω χρονο σε αλλη ασχετη με τεχνη σχολη).ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΟΜΩΣ!
βασικα τι θελεις να γινεις? μπερδευτηκα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ!Θελω να ασχοληθω με την τεχνη αυτο ειναι το μονο σιγουρο ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα μωρή είσαι χαζή? λοιπόν κοίτα επειδή το έψαξα δραματική με πανεπιστήμιο δεν συμβαδίζουν... Οι δραματικές σχολές απαιτούν 6 ώρες την ημέρα να είσαι υποχρεωτικά εκεί... Επιπλέον είναι πολλά τα λεφτά οπότε χρειάζεσαι και μια δουλειά... Δουλειά-πανεπιστήμιο και δραματική? Πολύ δύσκολο...
ΑπάντησηΔιαγραφήδραματική-δουλειά.....κι άμα σου πουν είσαι ατάλαντη έχεις σαν αποκούμπι το πανεπιστήμιο...εγώ κάπως έτσι το έχω σκεφτεί...όταν όπως λες θες κάτι πραγματικά το κάνεις...εγώ προσωπικά ο μόνος λόγος που θέλω να περάσω στο πανεπιστήμιο είναι το να έχωκάτι σε περιπτωση που δεν κριθώ κατάλληλη για το χωρο...αν και μεταξύ μας ποιο πολύ με απωθεί ο ίδιος ο καλλιτεχνικός χώρος έτσι όπως έχει καταντήσει παρά οι πανελλήνιες...αυτές είναι μόνο μία χρονιά μετά αρχίζει η ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξέρετε.. τελειώνετε την δραματική.... Έχετε ανακαλύψει ότι έχετε το ταλέντο.... Τότε θα βλέπετε ηθοποιούς και ηθοποιούς να διακρίνονται δίχως να υπερτερούν σε κάτι από εσάς... Έπειτα στο θέατρο είναι πολύ δύσκολο να βγάλει κανείς τα προς το ζειν.. οπότε αναγκάζεστε να πάτε στην τηλεόραση.... Κάτι που δεν θα σας αρέσει και θα σας κάνει δυστυχισμένες... Ωπότε πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσετε στον εαυτό σας ότι δεν σας ενδιαφέρει ο υλικός πλούτος άμα μιλάμε για την Τέχνη ώστε να μην καταντήσετε στον ξεπεσμό και την υποκουλτούρα... Δύσκολο αλλά μεγαλιώδες... Τα λέω διότι με έχει προβληματίσει και έμενα το ίδιο ζήτημα πάρα πολύ... Εμένα βέβαια για την μουσική... άλλα οι περιπτώσεις δεν διαφέρουν και πάρα πολύ.... Αλλά άμα το έχετε όνειρο... Εγώ σας προτείνω να το ακολουθήσετε.... ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή