Ποιο λεωφορείο πρέπει να πάρω για να έρθω σ' εσένα γιαγιά?
Μπλε γραμμή.
Θέλω να διασχίσω τα σύνορα, να σου μιλήσω.
Να σου πω για την χώρα μας που καταρρέει, για τις πανελλήνιες που μ' έχουν τρελάνει, για το άγχος που κουβαλάω για το μέλλον μου.
Φέτος ψήφισα για πρώτη φορά.
Πρέπει να είσαι περήφανη που μεγαλώνω.
Εγώ δεν είμαι σίγουρη αν χαίρομαι.
Ξέρω όμως ότι που και που μου λείπουν οι τυρόπιτες και τα κέικ σου...
Που πάντα όταν άνοιγες φύλλο, έβγαζες προσεκτικά τη βέρα σου και την άφηνες στο τραπέζι.
Και που φρόντιζες το γιασεμί στον κήπο.
Τώρα έχει μαραθεί νομίζω.
Πως είναι στον παράδεισο?
[Τελικά δεν χρειάζεται να διασχίσω κανένα δρόμο για να σε νιώσω κοντά μου...]
[Τελικά δεν χρειάζεται να διασχίσω κανένα δρόμο για να σε νιώσω κοντά μου...]
νομίζω είναι περιττό να πω πως με γέμισε ολόκληρη με σκέψεις κι αναμνήσεις..και πόνο..και δάκρυα..μα είναι τόσο όμορφο και αληθινό♥
ΑπάντησηΔιαγραφήκι έχεις τόσο δίκιο!δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο πέρα από λίγη μαγεία για να την νιώσεις κοντά σου..βέβαια,μερικές φορές εκείνος δεν είναι κοντά μου,όση μαγεία κι αν βάλω..πιέζω τον εαυτό μου να τον φέρει στο νου..να νιώσω πως ήταν όταν με αγκάλιαζε..όταν του έπαιζα κιθάρα κι εκείνος, καθισμένος στο κρεβάτι,με άκουγε και έβλεπα..ναι έβλεπα τα δάκρυα της συγκίνησης να ξεπροβάλλουν από τα γερασμένα μάτια του..εκείνα τα μάτια που μου λείπουν τόσο πολύ κάτι τέτοιες στιγμές..όμως είμαι σίγουρη πως με βλέπει.πρέπει να έχει πολύ καλή θέση στα σύννεφα.κάποια μέρα θα τον επισκεφτώ.θα πάω να ζήσω μαζί του στο ίδιο σύννεφο.ελπίζω πως τώρα με ακούει,με νιώθει.
σ'αγαπάω,τ'ακούς; εύχομαι να το ακούσεις.
δεν χρειάζεται να το φωνάξω,ούτε να ψιθυρίσω.
απλά σε φέρνω στο μυαλό μου και οι λέξεις σχηματίζονται από μόνες τους.
*Καλό σου απόγευμα!να προσέχεις =)
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Χαίρομαι που σε άγγιξε! :):)
ΑπάντησηΔιαγραφή