Με αφορμή ένα βιβλίο του Μαλατέστα -στενός φίλος του Μπακούνιν- που ξεκίνησα να διαβάζω από περιέργεια σ' ένα βιβλιοπωλείο, προβληματίστηκα περί αναρχίας και κράτους. Όσοι δεν το έχουν ψάξει αρκετά μπερδεύουν τους όρους. Συγχέουν την αναρχία με το χάος. Ωστόσο η αυθεντική έννοια ορίζει μια αταξική κοινωνία, της οποίας τα μέλη είναι αρκετά ώριμα και συνειδητοποιημένα, ώστε να ζήσουν χωρίς κυβέρνηση. Η κοινωνία αυτή θα στηριζόταν στην εθελοντική συνεργασία και στην προσωπική συμμετοχή για την επίλυση κάθε προβλήματος.
Ίσως σκέφτεστε ότι ακούγεται ουτοπικό. Τα ΜΜΕ άλλωστε έχουν προσπαθήσει υπερβολικά για να μας πείσουν πως οι αναρχικοί είναι βομβιστές, τρομοκράτες, κλέφτες και γενικώς ευθύνονται για κάθε τι που πάει στραβά. Δεν θα σταθώ όμως εκεί. Όποιος κατεβαίνει σε πορείες έχει μάτια και βλέπει. Βλέπει και την δράση των αναρχικών, -η οποία πράγματι είναι υπερβολική ορισμένες φορές- τους προβοκάτορες, αλλά και τους "λατρεμένους" μας ΜΑΤατζήδες. (Μα ξύλο ακόμα και σε παιδάκια?)
Το δικό μου ερώτημα είναι ένα: Πόσο λειτουργική θα ήταν μια αναρχική κοινωνία και πόσο ώριμα θα έπρεπε να είναι τα μέλη της για να την στηρίξουν σωστά?
Κάθε άποψη δεκτή...
stis meres p zoume mia anarxikh koinwnia einai apla mia outopia. oi plioyhfia ths shmerinhs mas koinwnias einai upervolika polu anwrimh gia na ginei efikto kati tetoio. swstes oi skeyeis sou vevaia kai sumfwnw apoluta
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαιτεί όπως είπες συνειδητοποιημένα άτομα κάτι το οποίο δεν ισχύει δυστυχώς.. γνώμη μου είναι ότι φταίνε τόσο τα μέσα μαζικού εκφοβισμού όσο και οι θεωρητικοί αναρχικοί που δεν δώσανε στον κόσμο να καταλάβει τη σημαίνει ακριβώς ο όρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας στο ίντερνετ αρκετές φορές περί αναρχισμού και των μορφών του διαφωνώ αρκετά στον Αναρχοατομικισμό που προβλέπει "προώθηση του εγώ και εσωτερική πάλη για την ελευθερία" και κρατάω και μία επιφύλαξη για τον Αναρχοκαπιταλισμό που προβλέπει κατάργηση του κράτους ως μηχανισμό εξουσίας αλλά δέχεται δε την ύπαρξη του οικονομικού συστήματος της ελεύθερης αγοράς..
Αρκετά ενδιαφέρουσες σκέψεις..... Από την άλλη όμως εγώ θα παραθέσω ένα ερώτημα.... Πως θα απάντουσε ένας μέσος κάτοικος μιας ΕυρωπαΪκης χώρας τον 16-17ο αιώνα... άμα του μιλούσαμε για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχουν δούλοι;...(Έστω νόμιμα, δίοτι πλέον υπάρχουν με άλλες μορφές....)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θα γελούσε.... Οι κοινωνίες εξελίσονται... για αυτό κατά την γνώμη μου... δεν μπορούμε να απορρίπυουμε ιδέες απλά γιατι πιστεύουμε οτι δεν είναι υλοποιήσημες......
πωωω γιωργο εισαι μεσα στο μυαλο μου.Διαβαζα το κειμενο και ειχα στο μυαλο μου να απαντησω αυτο:
ΑπάντησηΔιαγραφή"σκεψου ποσο ουτοπικη ηταν η ελευθερια για τους δουλους..."
ακριβως αυτο...
*kn13 και λεφ συμφωνώ... η κοινωνία μας δεν είναι ακόμα έτοιμη να δεχτεί μια τέτοια αλλαγή. Χρειάζεται παιδεία και τρομερή εσωτερική αναζήτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή*Μαρία και Γιώργο ωραίο παράδειγμα... με προβληματίσατε... Ίσως προλάβουμε έστω και στα γεράματα μια κοινωνία που αν και ουτοπική θα πραγματοποιηθεί.
χαχα γεροι αναρχες γουσταρω :p
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχα τέλειοοοο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω και αργοπορημένα λέω την αποψή μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να πιστεύουμε σε ουτοπίες. Η Παρισινή κομμούνα, η ρώσικη επανάσταση, ο Μάης του '68, το πολυτεχνείο ήταν μικρές δόσεις ουτοπίας. Το θέμα είναι ότι αναρχισμός συχνά θεωρεί ότι η ουτοπία έρχεται ουρανοκατέβατα... Στην Ισπανία του '36 αρνούμενος την εργατική εξουσία ταυτίστικε τελικά με το αστικό κράτος και επικράτησε ο Φράνκο. Το θέμα για μένα δεν είναι να μάχεσαι απλά για τις μάζες, αλλά να μάχεσαι με τις μάζες για τις μάζες. Η συχνή μεμονωμένη συγκρουσιακή πρακτική που ακολουθεί ο σύγχρονος αναρχισμός γίνεται πολύ εύκολα όπλο του συστήματος για να διαιρέσει το κίνημα... Δεν είναι όλα τόσο ρομαντικά... συντροφικά πάντα...
πωω ρε φιλε τοτε εγινε εκεινο τοτε εγινε το αλλο.ενω εσυ τι κανεις?τελοσπαντων μπορω να μιλαω για ωρες γ αυτο το θεμα...απο κοντα καμια φορα θα τα πουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήα,και δεν ειμαι αναρχικη.