"Το αίμα των άλλων."

Αγάλματα, χωρίς πρόσωπα, άνθρωποι μεταμορφωμένοι σε "στήλες άλατος", τοπία καψαλισμένα από τις φλόγες του θανάτου, ωκεανοί παγωμένοι στην ακινησία της απόλυτης στιγμής. Αυτές ήταν οι χιλιάδες μορφές της απουσίας. Κι ενώ κοίταζε αυτό το σύμπαν, το κενό από θεατές, του φάνηκε ότι απουσίαζε απ'τον εαυτό του και ότι απόμεινε έξω από τη δική του προσωπική ιστορία, μέσα σε μια λευκή κενή αιωνιότητα. Ωστόσο, εκείνο το όνειρο της αγνότητας και της απουσίας, υπήρχε μονάχα επειδή βρισκόμουν εγώ εκεί να του δανείσω τη δύναμη της ζωής μου...

-Σιμόν ντε Μποβουάρ