:)

Δεν ξέρω για σας, πάντως για’ μένα αυτή η Κυριακή είναι μία από εκείνες τις νωχελικές, μαγευτικές Κυριακές που το δρομολόγιο είναι ένα και μοναδικό ως το απόγευμα: κρεβάτι-καναπές και αντιστρόφως. Ξύπνησα αργά μιας και δεν δουλεύω σήμερα, έβαλα καφέ και punk μουσική, έτσι γιατί τώρα τελευταία είμαι πολύ χαρούμενη χωρίς λόγο και δεν ξυπνάω πια με Μποφίλιου.
Κι επειδή στην Αθήνα τα καλοκαίρια είναι πολύ ζεστά και κουραστικά, δεν κάνω σχεδόν τίποτα ώσπου να φτάσουν οι πολυπόθητες διακοπές μου, εκτός από το να βγαίνω έξω και να συζητάω-γελάω-περπατάω με τους δικούς μου ανθρώπους. 
Από το σχολικό mood δεν έχω βγει ακόμα. Νομίζω ότι θα ξημερώσει Σεπτέμβρης και θα πρέπει να προσπαθώ να μην χάνω την πρώτη ώρα γιατί θα έχω κατεύθυνση. (Τόινγκ!) Κι όμως, μετά από 12 βασανιστικά και ταυτόχρονα υπέροχα σχολικά χρόνια, αυτό το κομμάτι της ζωής μου έκλεισε. Κι ενώ θα μου λείψουν τα διαλείμματα στο προαύλιο, οι καθηγητές και οι πλάκες στην τάξη, χαίρομαι για την ενήλικη ζωή που πλησιάζει με αργούς ρυθμούς. 


Anyway, σας εύχομαι το υπόλοιπο του καλοκαιριού να είναι γεμάτο από ευχάριστες εκπλήξεις και καλή διάθεση όπου και με όποιους κι αν είστε. 
Α, και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε!