Μια αντίδραση

Όμορφη μέρα η σημερινή...

Αύριο κάθε σχολείο πρέπει να είναι μαζί μας στη δεύτερη πορεία διαμαρτυρίας.

Ραντεβού στις 10 έξω απ'το Υπουργείο Παιδείας.

Οι μαθητές έχουν φωνή που είναι καιρός να ακουστεί!

Summer's gone

9 Σεπτέμβρη λοιπόν. Άλλο ένα καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του και σχεδόν δεν το κατάλαβα. Μαθήματα ως τα τέλη του Ιούλη και μετά θάλασσα και παρέα όλο τον Αύγουστο. Δεν θέλει και πολύ για να περάσουν τρεις μήνες σφαίρα.

Ώρα όμως να αφήσουμε για λίγο πίσω μας την αμμουδιά, τα ταξίδια και τα lives του καλοκαιριού.

Εύκολο να το λες, αλλά δύσκολο να ξεχάσεις τον Παυλίδη να ερμηνεύει το "Αερικό", τους Thievery να τραντάζουν την Αθήνα και εσύ να κοπανιέσαι που δεν μπόρεσες να πας.

Anyway, καιρός να θέσουμε στόχους και να κάνουμε ό,τι περνάει απ' το χέρι μας για να τους πετύχουμε. Εννιά -γαμημένοι- μήνες είναι άλλωστε.

Όπως καταλαβαίνετε από' δω και πέρα οι αναρτήσεις μου δεν θα είναι πολύ συχνές, καθώς το laptop θα παραμένει κλειστό.

Εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη σε όσους περνάτε το ίδιο ζόρι μ' εμένα...

Μακάρι να πραγματοποιηθούν όσα θέλουμε και σ' ένα χρόνο από τώρα να είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες εκεί που δηλώσαμε.

ΥΓ : Είστε κι εσείς το ίδιο δυσαρεστημένοι μ' εμένα για τα βιβλία που θα καθυστερήσουν? Τελικά είναι ιδέα μου ή μήπως η ιδιωτικοποίηση της παιδείας είναι πολύ κοντά?