Wake up!

Μια σειρά από ελεγχόμενα και σχεδιασμένα γεγονότα οδήγησαν στην ύπνωση εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν όσα ακούνε από τα ΜΜΕ, ψυχαγωγούνται από ανούσιες ασχολίες, δεν ενδιαφέρονται για τις πολιτικές εξελίξεις και έχουν πείσει τους εαυτούς τους πως η κυβέρνηση θέλει το καλό τους.
Τελικά, ΠΑΨΑΜΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ.
Άλλωστε αυτός ήταν ο στόχος απ'την αρχή. Να αχρηστεύσουμε εμείς οι ίδιοι τις δυνατότητες μας, να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας.
Σιγά-σιγά συνηθίζουμε στο να μας ελέγχουν. Reality shows στην τηλεόραση, όπου οι παίκτες παρακολουθούνται επί 24ώρου βάσεως από κάμερες! Το αποτέλεσμα? Ο απλός πολίτης συνηθίζει στην ύπαρξη τους.
Στην Φλόριντα βρέθηκε η 1η οικογένεια που πραγματοποίησε την εμφύτευση μικροτσίπ RFID.
Αυτό το μικροτσίπ θα περιέχει όλες τις προσωπικές τους πληροφορίες και θα μπορεί να εντοπιστεί μέσα σε δευτερόλεπτα, αλλά και να απενεργοποιηθεί αν ο κάτοχος του δεν πράττει σύμφωνα με το συμφέρον της εξουσίας.

Που φτάνουμε τελικά?
Σε λίγα χρόνια θα ζούμε σ' ένα κόσμο όπου κάθε ανθρώπινο δικαίωμα θα έχει καταργηθεί.

Και θα φταίμε εμείς γι'αυτό.
Γιατί δεν σκεφτήκαμε όταν έπρεπε.
Δεν εναντιωθήκαμε όταν έπρεπε.

Εσείς τι προτιμάτε?

Μαριναλέντα - Ισπανία : μια κοινότητα διαφορετική!

ΧΟΥΑΝ ΜΑΝΟΥΕΛ ΣΑΝΤΣΕΣ ΓΚΟΡΝΤΙΓΙΟ

Χωρίς παπά και χωροφύλακα

Η Μαριναλέντα, μια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται με 15 ευρώ τον μήνα. Ο δήμαρχός της, ο κομμουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.

Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδομάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήμαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εμείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουμε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 μέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν με τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο (φωτό) ήταν ο νεώτερος δήμαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα γης και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισμό από τον οποίο ζει σήμερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήμαρχος.

Στον συνεταιρισμό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ημέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδομάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκομιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη μέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισμού δεν μοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν δουλειές. Γι' αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Ομως ακόμη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι μισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. Μια θέση στον παιδικό σταθμό με όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ τον μήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουμε χωροφύλακες, θα ήταν μια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήμαρχος. «Δεν έχουμε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυημένη και το Πάσχα έγινε μια μικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόμους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ώς τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουμε πως οι άνθρωποι μπορούμε να δουλεύουμε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήμα».

ξέχασα ..

Γρήγοροι ρυθμοί και βιασύνη γεμίζουν τις μέρες μου..
Είναι δύσκολο να περνάς απ'την ανεμελιά του καλοκαιριού στη ρουτίνα της πραγματικότητας.
Πασχίζω να τα προλάβω όλα, μα μοιάζει ακατόρθωτο.
Έρχεται 4ήμερο off που ειλικρινά φαντάζει θεόσταλτο.
Θέλω τόσο πολύ να βρω χρόνο να γυρίσω την Αθήνα που τόσο αγαπώ.
Να πάω για βόλτα στο Σύνταγμα, να περπατήσω στο Θησείο και να ξαναεπισκεφτώ το καινούριο μουσείο της Ακρόπολης.
Να κατέβω στο Μοναστηράκι κι ύστερα στο Κεφαλάρι για καφέ.
Η πόλη μας κάποιες φορές φαίνεται πολύ όμορφη στα μάτια μου...
Αρκεί να ξέρεις που να κοιτάξεις.
Θέλω να πάω σε συναυλίες.
Στον Πανούση, στον Στόκα και στα Μωρά στη Φωτιά.
Όλο κάτι προκύπτει και το αναβάλλω.
Θέλω να πάω σε θεατρικές παραστάσεις.
Θέλω να τραγουδήσω.
Απορροφήθηκα όμως απ'τα ανώμαλα ρήματα και τις αραβικές κατακτήσεις.
Απέσπασε την προσοχή μου ο Σωκράτης και τα λατινικά.
Έχω γεμίσει το κεφάλι μου με καινούριες πληροφορίες.

Τόσο πολύ που ξέχασα να είμαι ο εαυτός μου.